Witold Święcicki (prawnik)

Witold Święcicki
	; Zdjęcie z legitymacji sędziowskiej (1918)
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1889 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	11 sierpnia 1965 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	prawnik, sędzia
Miejsce zamieszkania	Warszawa
Narodowość	polska
Rodzice	Ludwik
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Witold Maurycy Święcicki h. Jastrzębiec (ur. 15 stycznia 1889 w Warszawie, zm. 11 sierpnia 1965 tamże) – polski prawnik, cywilista, sędzia Sądu Najwyższego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Święcickich herbu Jastrzębiec jako syn Ludwika (1851–1922) i Zofii z Boczkowskich (1860–1901)^[1]^[2]. Z powodu przemówienia na strajku uczniowskim w 1905 został zesłany na Krym, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum klasycznym i zdał maturę. Następnie odbył studia na wydziale prawa uniwersytetu w Petersburgu, które ukończył w 1913. Po studiach pracował jako prawnik w cyrkule policji, a później w sekretariacie Departamentu Sądowego Rządzącego Senatu w Petersburgu.

W okresie II Rzeczypospolitej od 1918 pracował w sądownictwie. Od 1927 był sędzią Sądu Najwyższego. Był członkiem Trybunału Kompetencyjnego^[3].

Po wybuchu II wojny światowej, w okresie okupacji niemieckiej był pracownikiem Biura Orzecznictwa Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Równolegle działał w konspiracji na rzecz Wydziału Ustawodawczego Departamentu Sprawiedliwości Delegatury Rządu RP na Generalne Gubernatorstwo.

Po zakończeniu wojny w okresie Polski Ludowej od 1945 do 1962 ponownie był sędzią Sądu Najwyższego, w tym od 28 września 1948 do 24 grudnia 1954 sprawował funkcję pierwszego prezesa Izby Cywilnej SN.

Był specjalistą prawa cywilnego materialnego i procesowego. Do 1939 pracował jako redaktor naczelny pisma Orzecznictwo Sądów Polskich, później od 1947 do 1965 zastępca redaktora naczelnego Orzecznictwa Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych. Był redaktorem działu orzecznictwa cywilnego w piśmie Państwo i Prawo.

Żonaty z Marią z domu Kuźmicką primo voto Żukow, z którą miał córkę, Zofię Święcicką-Utkin [Bolesław Utkin]. Zmarł 11 sierpnia 1965. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 30 wprost-6-13,14)^[4].

Publikacje

Suplement do Prawa cywilnego Ziem Wschodnich (T. X. cz. 1 Zwodu praw): zawierający orzecznictwo Sądu Najwyż. i ustawy związkowe za czas od 1 stycznia 1933 r. do 1 stycznia 1934 r., a w tej liczbie Kodeks zobowiązań 1933 r. (1934, współautor: Zygmunt Rymowicz)
Kodeks Postępowania Cywilnego. Tekst Kodeksu i Przepisów Wprowadzających Z Orzecznictwem Sądu Najwyższego Oraz Przepisy Uzupełniające i Związkowe (1947, współautor: Jan Jakub Litauer)
Tezy z zakresu prawa małżeńskiego: zawarte w orzeczeniach Sądu Najwyższego wydanych do dnia 1 lipca 1948 roku (1948)
Orzecznictwo powojenne Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych 30.VI. 1945 r. – 30. VI. 1947 r. (1948)
Prawo cywilne z orzecznictwem, literaturą i przepisami związkowymi (1958, współautor: Stefan Breyer)
Orzecznictwo Sądu Najwyższego w składach powiększonych. Zbiór Wytycznych i Uchwał Zgromadzenia Ogólnego Całej Izby i Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego W Sprawach Cywilnych Za Lata 1945–1959 (1961, współautor: Kazimierz Piasecki)
Kodeks zobowiązań wraz z przepisami wprowadzającymi (1946), Orzecznictwo powojenne Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych (1948); współautor Prawa cywilnego ziem wschodnich (t. 1–2 1932–34) i Orzecznictwa Sądu Najwyższego w składach powiększonych (1961).

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (dwukrotnie: 11 listopada 1937^[5], 14 lipca 1954^[6])
Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 kwietnia 1955)^[7]
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (6 maja 1938)^[8]

Przypisy

↑ Wspomnienie o Witoldzie Święcickim. Lata 1945–1965 - Miscellanea Historico-Iuridica - Volume 17, Issue 1 (2018) - CEJSH - Yadda [online], icm.edu.pl [dostęp 2024-04-29] .
↑ Ludwik Święcicki h. Jastrzębiec. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-30].
↑ Orzeczenie Trybunału Kompetencyjnego z dnia 26 października 1937 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Skarbu”, s. 17, nr 4 z 10 lutego 1938. Ministerstwo Skarbu.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA ŚWIĘCICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22] .
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.
↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1340 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419 – Uchwała Rady Państwa z dnia 28 kwietnia 1955 r. nr 0/661 – na wniosek Prezesa Sądu Najwyższego.
↑ Archiwum Akt Nowych, teczka 285/13/213, nadanie medalu przez Prezesa SN.

Bibliografia

Święcicki Witold, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2015-03-30] .
Witold Maurycy Święcicki h. Jastrzębiec. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-30].
Witold Święcicki – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 2015-03-30].
Wspomnienie o Witoldzie Święcickim. Czasy do 1944 roku. Joanna Ewa Utkin, Miscellanea Historico-Iuridica, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2017 r., tom 16, zeszyt 2, str. 209-225 [1]
Wspomnienie o Witoldzie Święcickim. Lata 1945–1965. Joanna Ewa Utkin, Miscellanea Historico-Iuridica, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku 2018 r. tom 17 zeszyt 1 str. 377-398 [2]
Pierwsza Kasa Pożyczkowa Przemysłowców w Królestwie Polskim i kariera Ludwika Święcickiego. Joanna E. Utkin Studia Prano-Ekonomiczne, Łódź 2020 [3]
Waldemar Grabowski, Polska tajna administracja cywilna 1940 – 1945, Warszawa 2003.
Edward Muszalski, Litauer Jan Jakub, PSB tom t. 17, Wrocław 1972. [Edward Czesław Muszalski]

[1] Wspomnienie o Witoldzie Święcickim. Lata 1945–1965 - Miscellanea Historico-Iuridica - Volume 17, Issue 1 (2018) - CEJSH - Yadda [online], icm.edu.pl [dostęp 2024-04-29] .

[2] Ludwik Święcicki h. Jastrzębiec. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-30].

[3] Orzeczenie Trybunału Kompetencyjnego z dnia 26 października 1937 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Skarbu”, s. 17, nr 4 z 10 lutego 1938. Ministerstwo Skarbu.

[4] Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA ŚWIĘCICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22] .

[5] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.

[6] M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1340 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej”.

[7] M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419 – Uchwała Rady Państwa z dnia 28 kwietnia 1955 r. nr 0/661 – na wniosek Prezesa Sądu Najwyższego.

[8] Archiwum Akt Nowych, teczka 285/13/213, nadanie medalu przez Prezesa SN.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

kierujący pracą Izby Karnej	Kazimierz Bzowski Marian Mazur Kazimierz Borys Stefan Kurowski Zygmunt Opuszyński Franciszek Wróblewski Bogdan Dzięcioł Andrzej Murzynowski Zbigniew Doda Lech Paprzycki Stanisław Zabłocki Wiesław Kozielewicz (p.o.) Michał Laskowski
kierujący pracą Izby Cywilnej	Artur Sieradzki Witold Święcicki Zbigniew Resich Bronisław Dobrzański Zbigniew Resich Jan Pawlak Antoni Filcek Wacław Sutkowski Stanisław Rudnicki Tadeusz Ereciński Dariusz Zawistowski Małgorzata Manowska (p.o.) Joanna Misztal-Konecka
kierujący pracą Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych	Zygmunt Opuszyński Franciszek Rusek Tadeusz Szymanek Jan Wasilewski Walerian Sanetra Teresa Flemming-Kulesza Józef Iwulski Piotr Prusinowski
kierujący pracą Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych	Dariusz Czajkowski (p.o.) Joanna Lemańska
kierujący pracą Izby Odpowiedzialności Zawodowej	Małgorzata Manowska (p.o) Wiesław Kozielewicz
kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej	Jan Majchrowski (p.o) Tomasz Przesławski Adam Roch
kierujący pracą Izby Wojskowej	Aleksander Tarnowski płk. Aleksander Michniewicz płk. Władysław Garnowski Wilhelm Świątkowski Jan Miłek gen. Kazimierz Jankowski płk. Bogdan Dzięcioł gen. bryg. Kazimierz Lipiński gen. dyw. rez. Janusz Godyń Wiesław Błuś